Ο ΑΡΗΣ είναι ένα από τα ιστορικότερα σωματεία όχι μόνο της Λεμεσού, αλλά και της Κύπρου ολόκληρης. Η πρώτη εκδοχή για την ίδρυση του είναι πως δημιουργήθηκε από την ένωση δύο άλλων σωματείων, του Απόλλων και του Σούλι. Μια δεύτερη εκδοχή είναι πως δημιουργήθηκε όταν δύο άλλες λεμεσιανές ομάδες, ο Α.Π.Ο.Λ. και το Σούλι ενώθηκαν και σχημάτισαν τον Απόλλωνα, που αργότερα μετονομάσθηκε σε ΑΡΗ. Διαφωνίες υπάρχουν και για την ημερομηνία ιδρύσεως της ομάδας. Το πιθανότερο είναι ο ΑΡΗΣ να ιδρύθηκε το 1930, λίγους μήνες μετά την ίδρυση της ΑΕΛ, η οποία ιδρύθηκε στις 4 Οκτωβρίου. Κάποιες άλλες πηγές όμως αναφέρουν ως χρονολογία ιδρύσεως του ΑΡΗ το 1929, το 1934 ή το 1935. Ο ΑΡΗΣ αποτελεί και ιδρυτικό μέλος της Κ.Ο.Π.
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή το πρώτο διοικητικό συμβούλιο του ΑΡΗ απαρτιζόταν από 4 μέλη του Απόλλωνα (Κώστας Κυριακίδης, Αναστάσιος Σιούκρης, Βαρνάβας Παπακωνσταντίνου και Κυριάκος Πρωτοπαπάς) και 3 μέλη του Σούλι (Κλεάνθης Χριστοφόρου, Δημήτρης Κουβάς και Θεόδωρος Ποταμίτης). Γενικός γραμματέας ορίστηκε ο Κώστας Κυριακίδης. Το 1968 ο ΑΡΗΣ ενώθηκε με το σωματείο της λεμεσού ΕΠΑΛ. Ο πρώτος πρόεδρος του ΑΡΗ ορίστηκε ο χημικός Παντίας Κωνσταντινίδης, το 1967.
Βασικά χρώματά του είναι το πράσινο και το άσπρο, ενώ για την τρίτη εμφάνιση συνηθίζεται το πορτοκαλί.
Οι πρώτοι ποδοσφαιρικοί αγώνες του ΑΡΗ ήταν οι φιλικές και ανεπίσημες συναντήσεις της ομάδας με την ΑΕΛ, αφού ήταν και οι μοναδικές ομάδες στη Λεμεσό. Αργότερα μάλιστα, όταν όλες οι τότε υπάρχουσες ομάδες έφερναν προπονητές από το εξωτερικό, ο ΑΡΗΣ έφερε τον Τζιαμπή και πιο ύστερα τον Υποφαντή. Αρκετοί μάλιστα ποδοσφαιριστές του ΑΡΗ, όπως ήταν ο Ισμαήλ, ο Άδωνις Σολέας, ο Χριστόφορος Πολεμίτης (Μαλακάσας), ο Λοΐζος Νούρμης, ο Δήμος Ηλιάδης και ο Κερεμέζος, έγιναν ινδάλματα της τότε νεολαίας της Λεμεσού.
Κατά τη δεκαετία του 1930 η ομάδα του ΑΡΗ τερμάτιζε μεταξύ της 5ης και 7ης θέσης. Από το 1940 μέχρι το 1954 η ομάδα δεν αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα Α' Κατηγορίας. Με την επιστροφή της υποβιβάστηκε στη Β' Κατηγορία μετά από απογοητευτική πορεία.
Την πρώτη της χρονιά στη Β' Κατηγορία η ομάδα τερμάτισε πρώτη, επέστρεψε στην Α' Κατηγορία αλλά δυστυχώς ξαναυποβιβάστηκε. Ο ΑΡΗΣ επέστρεψε στα μεγάλα σαλόνια το 1960. Κατά τη δεκαετία του '60 η ομάδα υπήρξε αρκετά αδύναμη και υποβιβάστηκε ξανά την περίοδο 1969-70.
Τα πράγματα άλλαξαν την πενταετία 1975-1980 όπου η ομάδα πήρε 2 φορές την τέταρτη θέση(την ψηλότερη μέχρι στιγμής στην ιστορία της). Αξιόλογη είναι και η 5η θέση την περίοδο 1985-86.
Μεγαλύτερη επιτυχία του ΑΡΗ θεωρείται η πορεία του στο Κύπελλο Κύπρου του 1989. Με προπονητή τον Ανδρέα Μιχαηλίδη η ομάδα μας απέκλεισε στα προημιτελικά την Ομόνοια και στα ημιτελικά τον ΑΠΟΕΛ. Στον τελικό ο ΑΡΗΣ αντιμετώπισε την ΑΕΛ. Η ομάδα μας αν και πάλεψε παλικαρίσια ηττήθηκε με 3-2. (Κάντε κλικ εδώ για να δείτε το video με τα γκολ του τελικού κυπέλλου του 1989).
Την επόμενη χρονιά ήρθε στην Κύπρο ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ποτέ στον ΑΡΗ αλλά και τα κυπριακά γήπεδα, ο Όλεγκ Μπλαχίν.
Τα επιτεύγματα του ουκ ολίγα, με αποκορύφωμα ο τίτλος του κορυφαίου ποδοσφαιριστή στη Ευρώπη το 1975. Ο «τσάρος» του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ο Ουκρανός επιθετικός Όλεγκ Μπλαχίν, για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια αποτέλεσε τη «σημαία» της Δυναμό Κιέβου και συνέδεσε το όνομά του με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συλλόγου κατακτώντας παρά πολλούς τίτλους. Παράλληλα φόρεσε τη φανέλα της Σοβιετικής Ένωσης περισσότερες από κάθε άλλο ποδοσφαιριστή (112), σημειώνοντας παράλληλα και τα περισσότερα τέρματα (42).
Μπορεί πολλοί να αναρωτιόντουσαν γιατί δεν έφευγε απ’ τη χώρα του, αυτός ο τεράστιος ποδοσφαιριστής για να κάνει καριέρα κάπου αλλού, αφού όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες έδιναν «γη και ύδωρ» να τον αποκτήσουν. Ειδικά η «Βασίλισσα» Ρεάλ, όταν εκείνη την εποχή η «μισητή» της αντίπαλος Μπαρτσελόνα, απέκτησε τον Ολλανδό «καλλιτέχνη» Γιόχαν Κρόϊφ, προσπάθησε να «ρεφάρει» προσφέροντας δυο εκατομμύρια στη Δυναμό, για να παραχωρήσει τον Μπλαχίν (ο Κρόϊφ κόστισε στη Μπάρτσα ένα εκατομμύριο), όμως οι Σοβιετικοί ποτέ δεν τον άφησαν να φύγει, παρά μόνο όταν έκλεισε τα 36 του χρόνια! Πέρασε για ένα χρόνο από την Αυστρία και μετά όσο και αν ακούγεται… παράξενο αυτό που συνέβη ήταν πραγματικότητα.
Ο «Τσάρος» έφτασε στη Κύπρο εν έτη 1989, για λογαριασμό του Άρη Λεμεσού, με τον τότε πρόεδρο της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» Δώρο Ιερόπουλο, να αφήνει τους πάντες άφωνους! Η Λεμεσιανή ομάδα απέκτησε, απ’ τη μια μέρα στη άλλη κύρος και με τον Μπλαχίν στη ενδεκάδα κατάφερε να τερματίσει στη 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα, ενώ παράλληλα να αποκλειστεί στα ημιτελικά του Κυπέλλου από την Ομόνοια. Μέχρι και σήμερα, πολλοί αναρωτιούνται πως πείστηκε αυτό το «Ιερό τέρας» του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου, να κλείσει την αξιοζήλευτη καριέρα του στη Κύπρο! Αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο όνομα, που πέρασε ποτέ απ’ το χώρο του ποδοσφαίρου μας.
Επίσης ο ΑΡΗΣ συμμετείχε άλλη μια φορά στα ημιτελικά του κυπέλλου. Ακόμη ο ΑΡΗΣ είχε τη δυνατότητα να τερματίσει στην τρίτη θέση μια χρονιά και να βγει για πρώτη φορά στην ιστορία του στην Ευρώπη. Ηττήθηκε όμως από την Ομόνοια Αραδίππου στην τελευταία αγωνιστική (η οποία με αυτή της τη νίκη γλίτωσε τον υποβιβασμό) και η έξοδος στην Ευρώπη χάθηκε.
Τα χρόνια που ακολούθησαν δικαίως θεωρούνται ως τα Πέτρινα Χρόνια της Ελαφράς Ταξιαρχίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και μέχρι το 2005 ο ΑΡΗΣ μια ανέβαινε στην πρώτη κατηγορία και μια έπεφτε στη δεύτερη, παίρνοντας το χαρακτηρισμό "ασανσέρ".
Από το 2006 τη διοίκηση του ΑΡΗ ανέλαβαν οι κ. Αθανασίου και Χατζήκυριακος. Η ομάδα πλαισιώθηκε με αρκετά καλους ποδοσφαιριστές, κατάφερε να παραμείνει στην Α' Κατηγορία πραγματοποιώντας πολύ καλές εμφανίσεις στα περισσότερα παιχνίδια και τερματίζοντας στην 8η θέση, ενώ παράλληλα ανακοινώθηκε ότι ο ΑΡΗΣ θα αποκτήσει δικό του, ιδιόκτητο γήπεδο στην περιοχή Μοναγρουλίου.
Είμαστε βέβαιοι λοιπόν πως ο ΑΡΗΣ θα συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις και θα ανεβεί πολύ ψηλά.
ΑΡΗΣ όμως δε σημαίνει μόνο ποδόσφαιρο. Στο σωματείο μας υπάγονται και η χορωδία του ΑΡΗ, μια από τις καλύτερες στην Κύπρο, το τμήμα ping pong που μας κάνει περήφανους σε Κύπρο και Ευρώπη και το αξιόλογο σκακιστικό τμήμα.
Παλαιότερα ο ΑΡΗΣ είχε και ομάδα μπάσκετ, η οποία όμως σήμερα δεν υφίσταται. Αυτός που συνέδεσε περισσότερο απ' όλους το όνομά του με το μπασκετικό τμήμα του ΑΡΗ είναι ο Τριανταφυλλίδης, ο οποίος διετέλεσε προπονητής της ομάδας μας επί σειρά ετών. Επειδή ο Τριανταφυλλίδης υπήρξε παλιός καλαθοσφαιριστής του Απόλλωνα φρόντισε να στελεχώσει το ρόστερ του ΑΡΗ με πρώην παίκτες των κυανολεύκων. Στον ΑΡΗ αγωνίστηκε και ο γιος του Τριανταφυλλίδη, Αλέξης Τριανταφυλλίδης, ο οποίος υπήρξε ένα από τους καλύτερους Κύπριους καλαθοσφαιριστές. Βέβαια, η ομάδα του ΑΡΗ, όπως και όλες οι ομάδες την τότε εποχή, ήταν στελεχωμένη από Κύπριους παίκτες, αφού δεν είχε αρχίσει ακόμα η κάθοδος των ξένων.
Ο ΑΡΗΣ έχει να επιδείξει μια πολύ αξιόλογη πολιτιστική δράση και η χορωδία του σωματίου έχει δημιουργήσει μια ξεχωριστική ιστορία στο μουσικό τομέα. Ο πρώτος υπεύθυνος του μουσικού τμήματος του σωματίου ήταν ο Λούβρης. Στα 1939 το μουσικό τμήμα ανέλαβε ο μουσουργός Σόλων Μιχαηλίδης που εργάστηκε ως το 1956, όταν έφυγε για την Ελλάδα. Στην περίοδο 1956 - 1962 οι μουσικές δραστηριότητες του ΑΡΗ σταμάτησαν. Από το 1962 έως σήμερα τη χορωδία του Σωματίου διευθύνει ο Μαρίνος Μιτέλλας. Η χορωδία του ΑΡΗ έχει πραγματοποιήσει εμφανίσεις στην Ελλάδα, τη Βρετανία και τη Βουλγαρία, έχει ηχογραφήσει δίσκους κι οι εκτελέσεις της μεταδίδονται από ραδιοσταθμούς διαφόρων χωρών.
Πρώτος ο ΑΡΗΣ, στα 1951, ανέβασε στην Κύπρο όπερα (Διδώ και Αινείας) σε συνεργασία με το μουσικό σύλλογο Μότσαρτ Λευκωσίας. Εκτός από τη μουσική, ο ΑΡΗΣ υπηρέτησε και το θέατρο, ανεβάζοντας αρκετά έργα.Ανάμεσα στις άλλες πολιτιστικές του δραστηριότητες περιλαμβάνονται διαλέξεις και συζητήσεις πάνω σε θέματα γενικού ενδιαφέροντος.
Στις 2 φωτογραφίες ο πρώην ποδοσφαιριστής της ομάδας μας Γιώργος Παπαδόπουλος. Ο Παπαδόπουλος πήρε μεταγραφή από τον Διγενή Ακρίτα Ύψωνα στον ΑΡΗ και αγωνίστηκε με την πράσινη φανέλα από το 1984 έως το 1986. Μάλιστα σκόραρε και σε αγώνα κόντρα στην Ομόνοια στο Τσίρειο που έληξε 1-1.(Ευχαριστώ τον φιλόλογο Άκη Θεοδώρου για την παραχώρηση των φωτογραφιών του Γιώργου Παπαδόπουλου).
